Inicjator "Spotkań Podróżniczych", Jerzy Adamuszek, o swoim pomyśle:

Po upadku komunizmu Konsulat Generalny RP w Montrealu otworzył się dla Polonii Montrealskiej za kadencji pani konsul Małgorzaty Dzieduszyckiej. Zaczęto organizować pokazy filmów i spektakli Teatru Telewizyjnego, promocje książek, występy artystyczne, itp.

Po powrocie z samotnego rajdu rowerowego po Kubie w 1994 przyszedłem do konsulatu z propozycją prezentacji, która miałaby zapoczątkować cykliczne "Spotkania Podróżnicze". Pani Dzieduszycka dała mi do zrozumienia, że w Polsce dopiero co zmienił się system i z "Kubą" należałoby poczekać. Potem jednak ją przekonałem, że nie będzie to miało nic wspólnego z reklamą komunizmu - wręcz przeciwnie, ma ukazać jego wady. Przedstawiłem również następny temat, promocję mojej książki "Wyrachowane Szaleństwo", oraz plan działania. Pani konsul zgodziła się pod warunkiem, że wezmę na siebie całą odpowiedzialność za organizację imprez, dobór tematów, prowadzenie spotkań i pozostawienie czystej sali. Zaakceptowałem to i 12 marca 1994 odbyło się pierwsze "Spotkanie Podróżnicze" pt. "Rowerem po Kubie".

W celu propagowania "Spotkań", rozwoziłem ulotki do polskich sklepów, rozdawałem je pod polskimi kościołami, oraz informowałem znajomych, prosząc ich o dzielenie się z innymi. Polskie stacje radiowe - Jedynka (Bożena Szara) i Relax (Andrzej Budacki) - oraz Biuletyn Polonijny bezpłatnie ogłaszały imprezy. Popularność cyklu rosła.

Prelegentami byli znajomi z Montrealu, Ottawy, Nowego Jorku, Vancouver, a nawet z Polski. Pobierałem dwa (później trzy) dolary za wstęp, a pieniądze przeznaczałem na opłatę za salę, napoje, pączki, wino, kwiaty, pamiątki dla prelegentów oraz na nagrody w konkursach, które systematycznie organizowałem w trakcie spotkań. Od 2005 wstęp jest wolny.

Moi przyjaciele Rita i Bogdan Wileccy od samego początku poparli ideę "Spotkań Podróżniczych". Angażując się całym sercem, pomagali w organizacji prawie każdego spotkania. Pan Bogdan najczęściej opiekował się sprzętem audio-wizualnym, a pani Rita serwowała napoje i pączki, które piekarnia Piotra Sowy "Wawel" sprzedawała nam po obniżonej cenie. Pomagali również: Maria Maślan, Małgorzata Nawratil, Stefan Grabowski i sporadycznie inni. Specjalną pomoc okazywała pani Adela Chmielarz, konsul od spraw administracyjnych.
W latach 1997-2001 w celu umilenia wieczorów dziesięciokrotnie zapraszałem artystów polonijnych: Anna Moszczyńska, Barbara Szarek, Janina Lenobel, Magdalena i Janusz Wolny. Prezentowali się też polonijni twórcy: Andrzej Kubat, Ryszard Jakimowicz, Andrzej Wolski, Irena Tomaszewski, Janusz Szewczyk oraz agencje turystyczne Tadeusza Kaczora i Iwony Strzeleckiej. Wszyscy wymienieni są w dziale "lista spotkań".

Od połowy 2001 planowałem częste wyjazdy związane z promocją moich książek. Zapytałem więc pana Wileckiego: "Bogdanie, czy mógłbyś ten cykl kontynuować? Dżentelmeńska umowa i od jesieni 2001 do wiosny 2011 głównie Bogdan Wilecki był odpowiedzialny za organizację spotkań. W tych latach cztery razy byłem prelegentem i kiedy tylko mogłem, to pomagałem i czasem prowadziłem spotkania - tak jak i on przed 2001. Rita Wilecka nadal była odpowiedzialna za organizowanie recepcji po każdym spotkaniu.

Po śmierci Bogdana Wileckiego w grudniu 2011 poczułem wewnętrzny obowiązek kontynuowania cyklu. 1 lutego 2012 odbyło się spotkanie o jego podróżach (#101).

Wszyscy, którzy pomagają w organizacji cyklu SP od tego czasu, wymienieni są w dziale "osoby współpracujące".

Po zamknięciu Konsulatu Generalnego RP przy 1500 Ave des Pins, spotkania odbywają się w budynku przy 3501 Ave du Musee, w którym od wiosny 2018 mieści się Konsulat Generalny RP (przedtem Wydział Promocji Handlu i Inwestycji i Konsulat RP).

W 2008 Jacek Stomal dołączył do witryny sekcję "Spotkania Podróżnicze" z dwoma działami: "historia spotkań" i "lista spotkań".(zaprojektował, stworzył ją wiosną 2007 i prowadził do grudnia 2011)

Andrzej Leszczewicz prowadząc witrynę (2011-16) dołożył trzy działy: "lista prelegentów", "Bogdan Wilecki" i "osoby zaangażowane".

Od 2016 witrynę prowadzi Jacek Stomal.

"Spotkania Podróżnicze" nie są formalną organizacją z prezesem, skarbnikiem i członkami. Czy taka forma działania jest dobra? Ocenić mogą Ci, którzy w nich uczestniczą.

Jerzy Adamuszek